Geschreven door Wendy Lugthart, ambassadeur ParkinsonNL
Op een mooie zaterdag, 26 februari, mocht ik zelf de aangrijpende voorstelling SMELT gespeeld door Ernst Daniel Smid en Roan Ten Cate meemaken.
De voorstelling werd gespeeld in het mooie theater Mimik in Deventer. Een kleinere zaal, die juist voor deze voorstelling heel prettig aanvoelde. Ik voelde mij verbonden, op 1 of andere manier, met de anderen in de zaal.
Het smelt. Haast onzichtbaar, maar het smelt. Wat het was, wordt het langzaam niet meer. Dus we houden het tegen. We vriezen het in. Houden het uit de zon. Want wat het was, dat moet het zijn. Maar wat als smelten geen aftakeling is, maar groei? Of smelten groei noch aftakeling, maar gewoon verandering? Verandering van de ene vorm naar de andere. Van vast naar vloeibaar. Van identificeerbaar naar onderdeel van de chaos. Van succesvol operazanger naar man die niet meer kan zingen vanwege zijn Parkinson.
Ernst Daniel Smid heeft niet alleen zijn aangrijpende Parkinson verhaal verteld, maar ook laten zien en daardoor laten voelen. Waardering voor Roan ten Cate hoe hij dit verhaal kan vertellen in samenwerking met Ernst Daniel Smid. Best wel heftige uitspraken soms, maar daarentegen ook heel goed om mensen te laten zien wat voor impact deze ziekte heeft. En mensen in te laten zien hoe komen bepaalde vragen bij iemand binnen met de diagnose Parkinson.
Het is echt Ernst zijn verhaal en hoe heftig het kan zijn. Voor de mensen die nog maar net weten dat zij Parkinson hebben, kan dit best heel erg confronterend zijn. Nog even benadrukken ieder Parkinson patiënt heeft zijn eigen verhaal.
Het is een voorstelling met juist veel interactie met het publiek. Dat vind ik hier heel mooi van. Het voelt zo persoonlijk, waardoor de impact nog harder binnenkomt. Aan het einde van de voorstelling zegt Ernst Daniel Smid dan ook “Nou vraag maar, wat willen jullie nog meer weten?”. Hij gaat de confrontatie aan. Zo mooi om de mensen in de gelegenheid te stellen om te vragen wat Parkinson betekent in iemands leven.
Daarna gingen we gezamenlijk nog even wat nadrinken in de ruimte ernaast. Ernst Daniel Smid was daar ook van de partij. Heel mooi zoals hij dit doet. Een echte ambassadeur van ParkinsonNL.
De persoonlijke touch. Ik houd ervan. Super gedaan Ernst Daniel Smid en Roan ten Cate. Een avond die ik nooit had willen missen.
Straks kan iedereen SMELT zien. Deze wordt vastgelegd op film. Wel zonder de persoonlijke touch, maar heel belangrijk om de impact, die deze ziekte heeft, door te blijven vertellen.
